*Kimsenin canı yanmasın

I
anne bir çocuk getirirken
dünyaya iyilik gibi bir çocuk
göbek bağı içinde kalır
tam kalbine bitişik

/kimsenin canı yanmasın/

hangi babanın göğsünden geçmeden
oğluna ulaşır kurşun

bak ne anneler gidiyor
gölgesiz oğullar ardından
gölgesi gibi
göğsünde capcanlı tutarak
bir sapma’ya dipdiri saplanmak bu
oğul yangınından,ömrü sonuna
upuzun bir ayakta ölmek
kendi ölümü bir annenin bu yüzden
iki kürek toprakla söndürülmek

hayat zaten çocukluğa bile kısa
toprağın altında uzunluk yok

/kimsenin canı yanmasın/


II
senin bir yerin acırsa
benim her yerim acır
oysa bir yerin varsa dünyada
bende yer kalmaz kendime

senin bir yerin acırsa
acır benim her yerim
örneğin arı soksa elini
yılandan zehirlenirim

çocuğum canın yanmasın
…..
….
…
..
.
.
.//“cennet ayaklarının altında” annem
hemen orda bitiyor cennet
yukarısı cehennem//